GR 122 Etappe 11: Maison Léaucourt-Doornik (14,3 + 1,0 km) (24-05-2014)

Eindelijk de laatste etappe van de GR 122. We parkeerden de auto aan het station (blauwe kaart leggen: max. 4u parkeren) en namen de bus van lijn 97 naar Maison Léaucourt. We vertrokken meteen op onverharde wegen en passeerden een oude scheldearm. Er was een viswedstrijd aan de gang. Bij het verlaten van de Oude Scheldearm was ik blij dat ik de gps-track bij me had want er waren geen aanduidingen meer en aan een akker was er zelfs geen pad meer te zien. Dan maar er over via tractorsporen. Via aardewegen passeren we het dorpje Obigies en we krijgen nog een mooie terugblik op het kerkje. Daarna verlaten we de Scheldevallei en stijgen we geleidelijk naar de top van de Mont-Saint-Aubert op asfaltwegen. Na een oude vierkantshoeve krijgen we terug een mooie veldweg onder de voeten geschoven en krijgen we mooie zichten op de Scheldevallei. Het smalle paadje naast een oprit zagen we op tijd maar het pad was verder overgroeid met netels en een diep spoor in de midden. Bovendien was het glad en steil en dus niet zo gemakkelijk om te doen maar uiteindelijk geraakten we er en via het dichterspad komen we boven aan de kerk van Mont-Saint-Aubert. Daarna gaat het terug naar beneden via een paadje in bosgebied maar al snel krijgen we open zichten op Doornik, ons eindpunt. We krijgen nog een mooie veldweg maar na een grote villa krijgen we asfalt onder de voeten en volgt een minder stuk tot aan de Schelde. Eenmaal terug aan de Schelde is het enkel nog het jaagpad volgen tot in Doornik waarbij een sluis, een grote buitenspeeltuin en de gekende Pont des Trous. Aan de volgende brug trekken we het centrum in en via de kathedraal stappen we naar het belfort, het eindpunt van deze topogids. Al bij al vond ik deze GR meevallen. Er waren mindere stukken maar er zaten ook heel mooie etappes bij en kvond dat er toch redelijk veel op onverhard gestapt werd en zo heb ik het graag.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 10: Hérinnes – Maison Léaucourt (15,1 + 1,2 km) (03-05-2014)

Het wandelritme zit er al weer goed in maar ik sta ondertussen wel een 4-tal verslagen achter. Ondertussen zit de GR 122 er sinds eind mei op maar hier is nog het verslagje van de voorlaatste etappe. Ik parkeerde de auto aan het Maison Léaucourt (een bezoekerscentrum + cafetaria bij het bijbehorend natuurgebied) en nam de bus (halte Hérinnes -Léaucourt) naar Hérinnes Eglise (lijn 97 Doornik-Ronse). Daarna was het nog een 800 m stappen naar de GR route langs de Schelde. Er volgt nog een stukje langs de Schelde en aan de brug van Warcoing verlaten we de Schelde tot het einde van de etappe. De route passeert een stinkende fabriek maar al snel staan we terug tussen de akkers. Een veldweg brengt ons naar het kanaal Spiere-Helkijn dat we een hele tijd volgen met een kleine lus naar Pottes. Een heel mooi en rustig kanaal om langs te wandelen met fotogenieke brugjes. Na Pottes verlaten we het kanaal waar er een afsplitsing is naar de GR 5A (meer informatie over deze GR verbinding: Lumaj website). We wandelen via rustige wegen en een mooie veldweg naar Estaimbourg. Daarna gaat het verder langs Pecq terug naar de Schelde via heel wat onverharde wegen. Aan het kanaal volgen we het jaagpad noordwaarts om thv Pecq de Schelde over te steken en dan aan de overkant het jaagpad zuidwaarts te volgen. Gelukkig ben je niet verplicht om het jaagpad te volgen en kun je op de scheldeberm ook stappen. Uiteindelijk nemen we de afslag naar Maison Léaucourt en besluiten we deze redelijk mooie etappe.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 9: Escanaffles-Hérinnes (11,5 km + 1,8 km) (28-04-2014)

Het was al van Oktober geleden dat ik nog eens gestapt had op de GR 122. Het was eigenlijk de bedoeling die af te hebben in 2013 maar van uitstel komt gelukkig geen afstel. Om de GR af te werken vanaf Ronse kun je gebruik maken van lijn 97 Doornik-Ronse. Helaas rijden de bussen in het weekend enkel op zaterdag en dan nog maar een paar keer per dag. Dus om 12:23 werd de bus genomen in Hérinnes (halte Hérinnes Eglise) en konden we afstappen aan halte Escanaffles Village. De halte Escanaffles Basse Wimbreucq ligt dichter bij de route maar die werd niet bediend op die dag. Dus na 900 m op de drukke weg van Escanaffles naar Celles kunnen we de GR 122 route terug oppikken waar we ongeveer 7 maanden geleden gestopt waren. We werden onmiddellijk een veldweg ingestuurd en konden nog een laatste blik werpen op de Kluisberg vooraleer we naar de Schelde trokken. Rustige wegen brachten ons naar het dorpje Pottes en onmiddellijk daarna zagen we de Schelde terug. We volgden het jaagpad richting Doornik maar gelukkig is dit niet te lang en werden we terug de velden ingestuurd. Uiteindelijk keert de route terug naar de Schelde thv de sluis van de Sluis van Spiere. De route volgt wel niet het jaagpad maar een veldweg parallel met de Schelde. Ongeveer 1 km voor de brug over de Schelde naar Warcoing verlaten we de route om naar de kerk van Hérinnes te stappen zo een 800 m verder. Een etappe zonder hoogtepunten maar wel heel rustig.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 8: Ronse-Escanaffles (20,97 km) (05-10-2013)

Normaal ga ik op zondag wandelen maar omdat ik toevallig met de fotografiecursus in Avelgem moest zijn, leek het me ideaal om verder te stappen op de GR 122 ook al kon ik dan pas om 13:00u starten. Een bijkomend voordeel was ook dat lijn 97 van de TEC mij van Escanaffles (bushalte Basse Wimbreucq) naar Ronse (bushalte Lange Haagstraat) kon brengen want deze bus rijdt jammer genoeg niet op zondag. Iets na één uur kon ik de GR 122 oppikken in de Kruisstraat (N60). Via enkele straten verlaat je Ronse om de pittige Scherpenberg te beklimmen tot kapel Wittentak. Mooie zichten blijven uit omdat ofwel bomen ofwel huizen het zicht verstoren. Daarna daal je terug af tot de wijk De Klijpe. Vanaf hier tot aan de Vierschaar in het Kluisbos heb ik dit deel van de GR 122 al gewandeld via dagstapper nr. 4 uit de dagstappergids Oost-Vlaanderen. Helaas begint het te motregenen en na een tijdje zelfs goed door te regenen. Snel mijn regenjas aan en vlug doorstappen tot ik een holle weg in moet. De bomen bieden hier bescherming tegen de regen en eenmaal in open lucht is de bui gelukkig over. Daarna gaat het verder naar het Kluisbos. Net voor het bos krijgen we gezelschap van de GR 123 en die zullen we blijven volgen tot in Doornik. In het Kluisbos krijgen we nog een bui maar ik blijf gelukkig droog in het bos. Het is hier heel rustig. Op de Vierschaar verlaat de GR 5A ons en eindigt ook de GPS-track van de Grote Routepaden Organisatie. Het is dus goed uitkijken naar de rood-witte tekens want tot Kluisbergen klopt de topogids niet meer. Daarna is de routewijziging via een inlegblaadje gedocumenteerd. Aan de Vierschaar gaat de wandelroute een smal paadje het bos in. Het kronkelt op en neer en is af en toe dicht begroeid maar de tekens lijden je perfect tot in Kluisbergen en het Maison des randonneurs dat enkel op zondag open is. Daarna daal je de Kluisberg af en trek je definitief Wallonië binnen. Je passeert Orroir maar trekt niet het dorpje in. Enkele mooie veldwegen brengen je op een oude spoorwegbedding en over het riviertje La Rhosnes. Ondertussen begint de zon al goed te zakken en om 18.30u bereik ik het eindpunt. Deze etappe kun je in twee delen opsplitsen: veel asfalt maar heuvelachtig tot het Kluisbos, daarna veel onverhard en minder hoogteverschillen.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 7: Opbrakel-Ronse (18,77 km) (15-09-2013)

Normaal wilden we de bus nemen vanuit Ronse naar Opbrakel maar op zondag kon dat pas na 14.00u. Iets te laat voor ons dus reden we met 2 auto’s en zetten we één auto op het eindpunt in de Kruisstraat en reden we met de andere auto naar de kerk van Opbrakel. Rond 11.30 u konden we vertrekken en het duurde niet lang vooraleer we de natuur ingestuurd werden. We daalden af naar de Dorenbosbeek en via een modderige veldweg wandelen we door het valleitje. Uiteindelijk krijgen we de eerste beklimming wanneer we het valleitje uit te klimmen op weg naar het Brakelbos. In het Brakelbos is het zalig wandelen. Ik was hier in februari eerder dit jaar maar in een ander seizoen ziet het er totaal anders uit. Na het Brakelbos komen we in La Houppe waar we ons boterhammetjes opeten aan een soort van blokhut en daarna nog een terrasje doen. Na deze pauze gaan we verder via de Pottelberg en volgt een lange afdaling tot Queneau. Na het oversteken van een beekje was er een kleine niet-gedocumenteerde routewijziging. De gids stuurde ons rechtdoor maar de tekens stuurden ons naar rechts. Altijd de tekens volgen en zo kwamen we aan een poortje met verboden toegang maar niet voor GR-wandelaars. We passeerden een klein boerderijtje en kwamen we al snel op de oorspronkelijke route terug. Na het oversteken van de drukke N48 ging het via het gehucht Breucq naar de jeugdherberg De Fiertel. En dan begint een serieuze beklimming: de Kanarieberg. Wij gaan niet over het asfalt maar een veldweg brengt ons naar boven tot in het Muziekbos. Boven is het tijd om uit te blazen in chalet Boekzitting. Daaran wandelen we door het Muziekbos en dalen we af richting Ronse. Via enkele rustige wegen belanden we uiteindelijk op ons eindpunt. Besluit: tot nu toe de beste etappe met heel veel onverharde wegen en prachtige zichten.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 6: Munkzwalm – Opbrakel (18,1 km) (08-08-2013)

Voor deze etappe parkeerden we de auto in Opbrakel aan de kerk en vandaar namen we de bus aan de halte Sint-Martensstraat (lijn 21) naar het station van Zottegem. Met de trein was het dan nog een 6-tal minuutjes naar het station van Munkzwalm. Een hele tijd geleden had ik al eens de bus- en treinuren opgezocht om in het weekend te gaan stappen maar nu was het weekdag en bleek er geen trein te rijden om 11.15u maar was de volgende trein maar om 12.19u. Stom dat ik de uren niet nog eens gecontroleerd had. We hebben ons dan maar op een terras gezet om zo de tijd te overbruggen. Uiteindelijk bracht de trein ons zonder problemen in Munkzwalm. Met een uur vertraging konden we de wandeling aanvatten thv. de Zwalmbeek. We volgen de beek langs reeds gekende tegelpaden tot aan de Zwalmmolen. We bleven daarna de Zwalm nog een hele tijd volgen tot aan de Paddestraat. Dan volgt er redelijk wat asfalt tot net voor Sint-Goriks-Oudenhove waar een mooi, stijgend pad ons naar de dorpskern brengt. Hier vinden we een terrasje om even te rusten en iets te drinken. Na deze deugddoende pauze verlaten we het dorp via een onverhard pad en begint het mooiste gedeelte van deze wandeletappe. Vanaf de Langendries en thv. een wandelboom waar we gezelschap krijgen van de streek-GR Vlaamse Ardennen heb ik dit deel van de GR 122 tot Opbrakel reeds gestapt via dagstapper nr. 2 uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. Foto’s van dit deel zijn dan ook van die wandeling aangezien ik mijn fototoestel niet bij had en dus foto’s met mijn telefoon moest maken die mindere kwaliteit hebben. Er volgen nu heel mooie paadjes die stijgen en dalen in het heuvelend landschap totdat we terug afdalen tot aan de Zwalmbeek. Hier volgen we nu het Mijnwerkerspad (een vroegere spoorlijn) tot in Brakel. Dan volgt nog een laatste beklimming naar de Toepkapel om dan via enkele tegelpaden naar Opbrakel te stappen. Besluit: een mooie etappe die je van de Zwalmstreek naar de Vlaamse Ardennen brengt.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 5: Melle – Munkzwalm (26,25 km) (06-07-2013)

Deze keer een langere etappe op de GR 122 die gemakkelijk met het openbaar vervoer gedaan kan worden. In Gent-Sint-Pieters nam ik de trein naar Melle waar je een kleine 300m moet stappen om aansluiting te vinden met de GR 122 aan de kerk van Melle. In Munkzwalm verlaat je de GR thv. de hoofdstraat om naar het station te stappen op ca 500m en neem je de trein naar Zottegem (ongeveer 10 minuutjes) en daar kun je de trein terug nemen naar Gent-Sint-Pieters.

Melle verlaat je langs Brouwerij Huyghe gekend van de Delerium Tremens en via een visvijver en enkele sportterreinen. Je komt onmiddellijk terecht op rustige wegen maar je moet wel nog onder enkele spoorlijnen en de E40 door. Daar is het rijtje schuiven richting kust met het mooie voorspelde weer. Al snel bereik je Gontrode en na het verlaten van de N465 wordt de wandeling landelijker. Je blijft stappen op verharde wegen waar weinig autoverkeer langs is. Van Gontrode gaat het naar Moortsele via de vallei van de Molenbeek. Een lichte golving in het landschap is merkbaar. Na Moortsele stap je nog even over asfalt tot je na het gehucht Rattepas de eerste onverharde weg krijgt. Vanaf nu tot net voor Meilegem volgt er een mooi stuk met veel onverharde wegen en een heuveliger wordend landschap.  Rond Munte volgt de GR route een deel van het Asselkouter wandelpad dat ik eerder stapte. Ondertussen brandt de zon en is het rond het middaguur. Maar een rustbankje is nergens te vinden en al zeker geen in de schaduw. Uiteindelijk vinden we een plaatsje in de schaduw op de stoep van een huis aan de Prinsenmolen te Baaigem. Onderweg worden er ook enkele caches opgepikt. In Meilegem kom ik terug op bekend terrein door de Dagstapper 5uit de Dagstappergids Oost-Vlaanderen. We stappen nu een stuk op verharde wegen de Scheldevallei in en komen aan een mooi stukje natuur aan een oude Scheldearm. Na dit vlakke stukje komt een ferme beklimming naar Sint-Maria-Latem via enkele kerkwegels  om uiteindelijk terug af te dalen in de Zwalmvallei. Het laatste deel van deze etappe volgt het pad langs de Zwalm langs de Ijzerkotmolen tot de N15, een mooi stukje maar omdat ik het niet meer gewend ben van zo een lange afstand te stappen doen de voeten behoorlijk pijn en kan ik er minder van genieten. Uiteindelijk bereik ik de N15 en vandaar is het nog een goede 500 m naar het station. Een mooie etappe.

Klik op de foto voor de volledige reeks

 

GR 122 Etappe 4: Oudenbos-Melle (19,1 km) (02-06-2013)

Ik sta wat achter met mijn blog dus een kort verslagje deze maal. Begin juni werd er op de GR 122 verder gestapt. Deze etappe deden we volledig met het openbaar vervoer: met de fiets naar Gent-Sint-Pieters, trein naar Lokeren, belbus naar halte Vispoelstraat (Lokeren) en éénmaal in Melle met de trein naar Gent-Sint-Pieters. Ik vreesde wat voor deze etappe en het was niet de mooiste etappe maar tussen Oudenbos en Laarne waren er twee mooiere, onverharde stukken na de oversteek van de E17. Na Laarne volgde het minst mooie deel waarbij je lang op de weg moet stappen. In de Scheldevallei volgt nog een stukje onverhard maar die brengt je naar een wijk met villa’s in een bosrijke omgeving. Dus hier is het wel even doorbijten. Uiteindelijk kom je aan de Schelde en is het eindpunt Melle snel bereikt.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 3: Moerbeke-Oudenbos (16,7 km) (01-05-2013)

Voor het vervolg van de GR 122 parkeerden we de auto aan de halte Vispoelstraat op de Beerveldestraat in Lokeren en namen de belbus naar Lokeren waar we overstapten op lijn 49 die ons afzette in Moerbeke halte Fortstraat. Via de Fortstraat komen we al snel aan de Moervaart waar we onmiddellijk pauze nemen om onze lunch op te eten. Daarna is het eerste deel tot de Zuidlede al bekend terrein via een wandeling uit het Groot Wandelboek Vlaanderen. Onderweg pikken we 2 geocaches op: Moereloop en Hotel Turfmeersen. De Turfmeersen is nu een 20ha natuurgebied dat beheerd wordt door Natuurpunt. Je wandelt er niet door maar langs op een hobbelige kasseiweg. Aan de Olentgracht krijgen we het eerste onverharde pad en volgen de gracht ongeveer 2 km lang. Via de oude tramlijn Overmere-Lokeren-Zaffelare wandelen we tot in Doorslaar. Tijd voor een terrasje. Na het dorpje krijgen we nog even een onverhard stukje en wijken we af van de GR 122 voor cache Weer een brugje?. Daarna steken we de N70 Antwerpen-Lokeren-Gent over en komt het mindere gedeelte van deze etappe. We stappen nu vooral door bebouwd gebied tot aan de Beerveldestraat waar we de GR verlaten om terug naar de bushalte te stappen. Gelukkig krijgen we nog enkele onverharde stukken onder de voeten. Al bij al viel deze etappe nog mee maar het is duidelijk dat we in dichter bebouwd gebied terechtkomen. Ik vermoed dat dat de volgende etappe niet zal verbeteren.

Klik op de foto voor de volledige reeks

GR 122 Etappe 2: Koewacht-Moerbeke (14 km) (20-04-2013)

Dit weekend zijn we verder gestapt op de GR 122. Ik bewonder toch de mensen die alles met het openbaar vervoer doen. De afstand van het eindpunt naar beginpunt lag maar op ongeveer 12 km van elkaar maar als je met de bus naar het beginpunt wil, moet je drie bussen nemen en ben je meer dan drie uur onderweg. Dat het eindpunt in België ligt en het beginpunt in Nederland maakte het natuurlijk niet gemakkelijker op. Uiteindelijk zijn we dan maar met 2 auto’s gereden. De wandeling gaat verder in het typische polderlandschap en we wandelen ongeveer 3 km op een onverhard pad langs een dijk. Uiteindelijk krijgen we asfalt onder de voeten en wandelen we België binnen. We komen aan de Grote Kreek waar er een kleine camping is en een restaurant ’t Polderhuis. Het is geen probleem om onze picknick op te eten op het terras. We zitten redelijk beschut tegen de frisse wind en genieten van het zonnetje. Na de pauze wandelen we verder op een veldweg langs de Grote Kreek. Heel veel vissers beoefenen er hun hobby. Uiteindelijk beginnen we aan de routewijziging die aangekondigd staat op de GR-website. Luc en Majella hadden er het in hun verslag al over dat dit een fantasieloze verlenging is en ik kan dit bevestigen. Uiteindelijk belanden we in het Heidebos maar lang kronkelt de route niet door het bos. Hij volgt vooral de bosrand en gaat langs de grondvesten van een vroegere jeugdherberg. Tijdens een andere wandeling door het Heidebos weet ik dat er hier voor een beter alternatief kan gekozen worden. We passeren nog een oude spoorlijn die waarschijnlijk ingericht zal worden als fiets- en wandelpad en dan bereiken we de Wachtebekesteenweg, ons eindpunt. We hebben 14 km op de teller staan en kunnen deze etappe in 3 stukken indelen: mooi – afschuwelijk – rustig maar beter alternatief mogelijk.

Klik op de foto voor de volledige reeks